Komt u gratis optreden voor het goede doel?

youp-van-t-hek

Komt u gratis optreden voor het goede doel?

Met enige regelmaat komt er een aanvraag binnen van een leuk initiatief of goed doel om voor niets te komen spelen. De opbrengst gaat dan naar het goede doel.

Natuurlijk willen wij dat! Alleen kunnen wij ons dat veroorloven?

Wanneer je per jaar een groot inkomen hebt is dat natuurlijk een leuke geste om een aantal optredens voor niets te doen. De meeste theatermakers en entertainers halen niet zo’n grote omzet om reserves op te bouwen. De misvatting van veel mensen is dat wij een gigantisch uurloon hebben. Voor een optreden van een paar uur vragen wij als professionals inderdaad een aanzienlijk bedrag, maar dat moet niet gedeeld worden over die uren, maar over het hele jaar. Met zo’n 100 tot 150 optredens moeten alle kosten betaald worden. Als je ergens gratis speelt zullen ze in de toekomst niet snel meer gaan betalen voor je diensten en er eerder vanuit gaan dat je daarna elk jaar gratis komt spelen. Op zich nog niet zo’n ramp, alleen krijg je wekelijks zo’n aanvraag. Hoeveel ga je dan doen en hoe selecteer je ze? Bovendien blijkt in de praktijk dat als je gratis optreed je anders gewaardeerd wordt. Je ziet dat concreet terug in de kleedruimte en catering die wordt geboden. Als tenslotte blijkt dat het bespaarde geld wordt gespendeerd aan een spetterend optreden van een andere act of BN-er, dan weet je dat je iets niet goed doet.

Het antwoord op deze ingewikkelde vraag heb ik geleend van Youp van ’t Hek die met hetzelfde probleem zat (zie artikel beneden). Ik heb daar mijn eigen formule van gemaakt en die gaat als volgt. Bureau’s krijgen 10% korting en goede doelen die we willen steunen 20% korting op onze optredens. Men komt soms met het verweer dat zij ook gratis werken, maar bij hen gaat het doorgaans niet ten kosten van hun jaaromzet.

20% korting is dus heel veel en de rest moet door sponsoren bij elkaar geharkt worden. Het is niet wat de meeste organisatoren willen en die haken dan ook af. Gelukkig blijven er ook redelijk wat goede doelen over die inzien dat dit reëel is voor een zelfstandige professional in de entertainment branche.

Laten we hopen dat dit fenomeen in de toekomst een nieuwe standaard krijgt.

Dolf Bekx – De Lachende Lama

Reageren

Column uit 166x Youp – Youp van ‘t Hek; met dank aan uitgeverij Thomas Rap voor het beschikbaar stellen. www.thomasrap.nl  www.facebook.com/uitgeverijthomasrap

Leeuwen

Afgelopen woensdagmiddag viel ik al zappend in een televisieprogramma over Bekende Nederlanders en het goede doel. Helpt het als een populaire landgenoot zijn vertrouwde gezicht en mooie woorden aan een goed doel leent? Er waren wat voorzitters van diverse stichtingen, fondsen, rode, gele en andere kruizen die dat beaamden en er waren wat Bekende Nederlanders die vertelden waarom ze aan sommige doelen meewerkten.

Ik moest denken aan een vrolijk akkefietje met een meneer van de Lions (een soort middenstandsrotery) uit een middelgrote Nederlandse provincieplaats, die jaren geleden contact met mij zocht om te vragen of ik in de plaatselijke schouwburg een gratis voorstelling wilde geven. De opbrengt zou naar een huis voor geestelijk gehandicapte kinderen gaan. Natuurlijk wilde ik dat. De man rekende uit dat bij een verhoging van de toegangsprijzen tot bijvoorbeeld vijfendertig gulden er een kleine dertigduizend gulden zou binnenstromen. De schouwburg, de publiciteit en alles eromheen zouden gratis zijn of gesponsord worden. Ik vond het een nogal karig bedrag en stelde de man het volgende voor:

Normaal betaalt men voor een toegangskaartje voor mijn programma tussen de twintig en de dertig gulden en nu is dat een tientje meer. Mijn kantoor, mijn technici en ikzelf werken een avond voor niks en doen dat graag, maar ik heb een veel beter idee. Normaal geef ik een kleine tweehonderd voorstellingen per jaar en als ik een gratis voorstelling geef doneren mijn medewerkers en ik een tweehonderste deel van ons bruto jaarinkomen aan het goede doel. Nogmaals: dat doen wij graag!

U krijgt voor slechts een tientje meer een avondje Youp van ’t Hek en dat klopt volgens mij niet. Laten we het anders doen:

Ik treed gratis op, dus ook geen reis- en verblijfkosten, u komt kijken en betaalt als toegang een tweehonderste deel van uw bruto jaarinkomen. U geeft dan hetzelfde bedrag als u aan mij en mijn mensen vraagt. En wat gebeurt er dan? Dan halen we in een avond een paar ton op voor die kinderen die dat zo goed kunnen gebruiken. Het goede doel heeft een even warme plek in uw hart als in het mijne, dus wat let ons? Ik denk dat alle Lions zullen brullen van enthousiasme. Wat is nou een half procent van je jaarsalaris?

Toen werd het heel lang stil aan de andere kant van de telefoon. De Lion was medisch specialist en volgens mij goed voor een paar ton. Laten we zeggen drie. Hij zou dus voor vijftienhonderd gulden een avondje in de schouwburg hebben gezeten en zijn secretaresse, die hij al jaren beloont met veertigduizend gulden, zou tweehonderd piek naar de gehandicapten hebben gebracht.

De goede man legde mij uit dat ik het niet helemaal goed begrepen had, maar ik herhaalde bovenstaande redenering op kalme toon en vatte samen: Ik vraag aan u hetzelfde als u aan mij vraagt. Ik geef het graag En u?

U begrijpt al dat Johnny Lion en ik niet tot zaken kwamen omdat hij mijn voorstel ridicuul vond. Ik vind het nog steeds leuk en verschrikkelijk redelijk. Het leek me zo’n aardige doorbraak in de grote hausse van Rode Kruisballetjes, Ronde Tafelbijeenkomstjes, Rotaryfeestjes en ander zogenaamd charitatief gereutel.

Het komt er steeds op neer dat de smokings voor een tientje of vijf een leuke avond hebben en dat ze zich na afloop op de borst slaan dat de opbrengst naar een of ander goed doel is gegaan, terwijl de artiest en de schouwburg in feite hebben gegeven. Het is goed doen met andermans geld. Ik vraag me af hoeveel laaiend enthousiaste Rotarians, Lions, Ronde Tafelaars en andere provinciale serviceclubs hun komende bestuursvergadering aan deze column zullen besteden en hoe vaak de telefoon bij mij zal rinkelen. De PTT is bij dezen gewaarschuwd. Ik vrees dat de Hilversumse telefooncentrale roodgloeiend doorbrandt. De Lions willen toch niet in hun hempje staan?